ንነዊሕ እዋን ብረቂቕ ሜላ ንጊልያነትን ምሩኽነትን ረድየ ንኽቕበሎ ተለማሚደዮ ኢየ ጸኒሐ። ኣብ ክሊ ናተይ ዕድመ ዝርከቡ ዝበዝሑ
ኤርትራውያን መሳቶይ እውን ግዳይ ናይ ከምዚ ዓይነት ስነ-ኣእምሮ ከም ዝነበሩ ርግጸኛ ኢየ። ክትብሎ ከለኻ ዘይልሙድ ደኣ ይመስል
ይኸውን እምበር፣ ኣብ ትሕቲ ምልኪ ከም ዝነበርካ ይርደኣካ ኣይነበረን። ከም ወድ ሰብ መጠን ኣዋዲ ህይወትካ ንስኻ ጥራይ ምዃንካ፣
ዝተሰምዓካ ክትዛረብ፣ ባህ ዝበለካ ክትሓሪን ክትገብርን መሰልካ ምዃኑ ተፈሊጡካ እውን ኣይፈልጥን። ንሕና’ኮ፣ ሰማይ ብዝዓረገ
ተስፋን ሃንቀውታን ተመሊእና፣ ንሓንቲ መዓልቲ እኳ ክንጥለም ንኽእል ንኸውን ኢልና ከይሓሰብና ኣብ ልዕሊ መንግስቶም ፍጹም
እምነት ኣንቢርና ንጓዓዝ ዝነበርና ሰባት ኢና። ከማና ዝኣመሰሉ ኤርትራውያን መንእሰያት እውን ክሳብ ክንዲ’ዚ ኢዮም የዋሃት
ነይሮም!! እቲ ተጻዒኑና ዝነበረ፣ ኣርዑት ጊልያነት ምዃኑ ከይተረደኣና ግዜ በሊዕና።