ሪም

ፍሥሐየ መብራህቱ

 

ጥሉል ኦም ይዝንብል ኣብ እርጋኑ ዚወድቆ
በዓል ነውራም ኣመል መንገዙ ይዓርቆ

መንደላይ ኪወዛወዝ
የማን ጸጋም ከም ሻምብቆ
ቋና ተጠምጢሙ ሰኣን ዚጭፍልቖ
ይትረፍ ንረኣዪ ንሰማዒ ይጨንቆ
ንመሬት ዓደቦይ ኣነዶ ኪሓምቆ?
ሃገር ንመን ቀሪባ ንመንከ ትርሕቆ

ሪም የረማርም የብጽሕ ናብ ሕንቆ።

 

ቆጻር ዓጽመ-ሥጋ

ካብ በልኩሞ መስፍናዊ ጽዋ
“ወያ እምኒኳ ሓመድ ሱር ዘለዋ
ንሓረግ ወለዶይ ንመን ክትህቡዋ?”
ወገኑ ዘቃልል ይኽተር ኣብ ጕዋ
ብፈላላይ ዓሌት ብባርያ ብጭዋ
“ኣታውን ወጻእን
ናይ ክልተ ዓንዴል ኣንጭዋ”

“ወዮ ሸራፍ ስኒ ኮይኑ መንፈስ ጽዋ
ሰባር ሳርማ ከምኡ መንፈስ ስዋ።”

 

እንዳባ ኪናበር ብባይቶ ብምኽሪ

ብሪም ኪመሓደር ብዕጫ ብቖጽሊ

ሃብታም ምስ ድኻ ብኃልዮ ብኽብሪ

ባህልና እምበር’ዩ ንቡር መናበሪ
እሾኽ ምድሪ ቤትና ባዕላትና ክንኣሊ
ሃየባ ንለዓል ብትብዓት ብነድሪ
“ንምድሪ ነይህቡላ ስድሪ!”
ጽሩይ ማይ ክንሰቲ ሩባና ኪዛሪ።

ክኢላ ኪመርሕ ብብቕዓት ብሃበባ

ከም ሳዕሪ ጸናዕቲ ኣብ ጊዜ ጸባባ

ጅግና በዓል ፋር ዘሳግር ኣብ ሩባ

ተኻፋልይ መዓት ከም ገዓት ከም ጸባ
ንቡር ምስ ሰኣነት ሃገር ተዓጊባ
ወያ ዓይኒ ማይና ገቢራ ሰበባ
ብኣታል ሹመኛ ኪኣትዋ ዓጸባ።

 

መኣስ ክርብሩ ጅግና ኣብ ምፍጻም ቅያ

መኣሰከ ይቐልል ኣብ ምጽብጻብ ሞያ

ዓዲምበር ጠፊኣ ብሻረይና ፍቕያ
ስልዖ ዘይጸሪ ተስፋ ኣፈሙያ
ኣብ ጓይላ ምሕዳረን እንታይ ከይዓያ

ቁምነገር  የቢሉን ብዘይ ተልእኾ ጕያ
ወራሲ መን  ሃገር ምስ ኮነት ጥራያ?

 

በቕሊ ኣይትስግር ብመውረራይ ቀይዲ

ፈረስዶ ይጋልብ ለጕምካ ብግዲ?

ብዕራይዶ ይሓርስ ብዘይ መጻምዲ?

እቶቱ ውሑድ’ዩ ደጋም ዘረባ ዓውዲ
እዝጊ ጸሊኡሎም ነባሮ’ዛ ዓዲ
ምርሓና ኢሎሞ ሓጻሪ መንገዲ
ኣቋራጫ’ያ ኢሉ ናብ ጸድፊ ወሳዲ።

 

ኃውካ ኣጓኒኻ ኣይትምከር ምስ ባዕዲ

ንድኹም ብጻይካ ኣይትግደፍ ኣብ መንገዲ

ቀናጺኻ ኢዩ ናትካ መዋልዲ

መማሞቕ ጐድንኻ ዘይጥሓስ ዕርዲ
ጊዜ ምስ “ሓሰመ ንኡ ክተናዲ”
ጸጸት ተጐልቢብካ ትብል “ዋይ ኣነ ግዲ!”

 

ንቡር ገዲፍካዶ ትኣቱ ኣብ ጽርዲ?
ሪም የረማርም ውሉድ ምስ ወላዲ

ብዘይ ባይቶን ዋዕላን እነይቀውም ዓዲ
ብዘይካ መሰረት እነይ ትከል ዓንዲ
ቅዋም ቀቢርካዶ ትህብ ዕውር ፍርዲ?
ሓሶት እንተ በልኩም ኣግብእ ብውርዲ!

ንበየን ብኣሬባ ናይ ወረዙት ፍርዲ
ቈጽሊ ዚዓሰሎ ሰምሃል ምስ ሮማዲ።