ኣንታ ወዲ ዓሊ፣ ሰባር ፎርቶ

ዓመትካ ‘ምበር ኮይኑ ካብ ትሰናበቶ

ነቲ ቅርዓት ሕሱራት ውርደት ዘጸልመቶ

ነቲ ደንበ እሱራት ፍትሒ ዝሓርበቶ

ሃገር ህዝቢ ኸሎ ሓደ ዝብሓቶ፣

 

ሕንቅልሕንቅሊተይ ዘቕረብካዮ ሕቶ

መልሲ ከምዘይረኸበ ዘስልጡ መጓቶ

የርድኣካ ‘ለኹ ናይ ዝባን ክትፈልጦ፣

ንስኻ ኸ ‘ታይ ኣለካ ወረ

ናይቲ ትሕቲ መሬት ንኣካልካ ዝወሓጦ?

 

ረኺብካዮም ዶ፣ ነቶም ዝቐደሙ

መሬት ከይሃምም ጉድጓድ ዝሰጠሙ

ዓንዲ ማእከል ኮይኖም ሃገር ‘ተሰከሙ፣

ንስኻ እትብሎምስ ፈሊጥናዮ ኣለና

ንሳቶም ‘ታይ በሉ ደኣ ንገረና

ወዲ ዓሊ ጅግና!!

 

እንታይ ኢሎምኻ ወዲ ዓሊ

ቃልዓለም ገዲፍካ ካብ ክሳድ ንላዕሊ

ሓቂ ተዛረብ ብዘይ መኸወሊ፣

 

 

 

ንገረና፣ እንታይ ኢሎምኻ

‘ቶም ውርዙያት ሰብ ዕሊ

‘ቶም ሰብ መትከል ሰብ ሓይሊ

‘ቶም ሰብ ጽንዓት ሰብ ዓቕሊ

ትንፋስ ሃገር ባትሪ ገድሊ

‘ቶም ውፉያት ሰብ ሕድሪ!?

እወ፣ እንታይ ኢሎምኻ

እቶም ኣብ እምነት ቅድሚት ተመዝገቡ

እቶም ሓላላት ቀትሪ ዝዓረቡ?

 

ዕንባባ ዶ ተጸበዩ ወውቅቡ

ጎላዕላዕ ዝበለ ደሞም ተመጊቡ

ወይስ ኣጊሙዎም ቃላትካ ምቝላቡ

ምእማን ሰኣኑዎ ታሪኽና ንባቡ?

 

ኣንታ ወዲ ዓሊ፣ ንገረና ‘ባ?

ሓቂ ትሕቲ መሬት እታ ዝርካባ፣

መዓስ ጠፊኡና ሓሶት ልዕሊ መሬት

ከምዘጻግመካ ኣብ ስፍራ ቅኑዓት፣

ግን በጃኻ!

ጽምም ኢልካ ምቐለና ወረ

ዋላ ኣይለኸፍ መሪሩ ካብ ዕረ

ኣስትየና ንጽፉ ሕሉቡ

ዘይካባና ‘ዩ ነጢቡ

ዋላ ደም የንብዓና፣ ዓቕልና ኣጻቢቡ

ናባና ምለሶ ከፊኡ ወቂቡ

ጨንፈርና ‘ንድዩ ጭብጫቡ፣ ንሕና ‘ንዲና ገረቡ ።

ኣብታ ቀዳመይቲ ምዕራፍ

ናይ’ታ ቀዳመይቲ መጽሓፍ፣

እኪተ – ኢሳይያስ ዘርእስቱ

ምስ ኣዘንተኻለኦም ሕስዳኑ ጥልመቱ

ሕድሮም ተኸዲዑ ሓጥያት ምስ ሰምዑ

እንታይ ደኣ በሉ ‘ቶም ጻድቃናት ሽዑ?

 

ተቐዳደሙ ዶ ‘ንታ ናብ ኣፍደገ መቓብር

‘ተረኸቡ መሳልል ናብ ዓለም ዘቐልቅል

ወይ ሕነ ክፈድዩ ወይ ክገንሑ ሲኦል፣

እቲ ናሕሲ መሬት ከ ኣጽምቶም ዝጾሮ

ተሾሽ ተሾሽ ዶ በለ ኮኾብ ከምዝተወርወሮ?

 

ወዲ ዓሊ ጅግና ተዛረብ በጃኻ

ኣብቲ ደምበ ሓሶት ‘ኳ ሓቂ ‘ተዛረብካ

ኣብ ስፍራ ቅኑዓት ከመይ ኣጊሙካ?

ኣይትእመኖ ከይሲ ሜትካ ‘ንተበለካ

ኣፍካ እንተተዓብሰ ኣይጠፈአን ቃልካ

የዛረበና ‘ሎ ይነብር ሓድግኻ

ኣብ ልቢ ሚልዮናት ብህይወት ኣለኻ።

ተዛረብ ‘ንዶ በጃኻ ኣንጎድጕዶ

ቃላትካ እንተሓሸ ረዲኤት ናይ ማዕዶ

መዓንጣና ኣትቢዑ ንልብና እንተመዓዶ

ነቲ ሓዊ ኢሳይያስ ዝኣጎዶ

ትኪ እንተገበሮ ሰማይ ተወሰዶ

ደበና ቐይሩ ከም ማይ እንተውረዶ

እኽሊ ክነብቍል ምስ ነብሲ ዝቃዶ።

ወዲ ዓሊ ኣንታ ጸዋር ቀንዴል

ተኳስ ሓቂ ጀነራል ናይ መሰል

ኣብቲ ቀላይ በለጽ ኣብቲ ባሕሪ ጥልመት

መርገጽ እግሪ ኴንካ ጥሉል ደሴት፣

ሓቢርካና ኔርካ ናይ ህይወት ኣፋፌት

ሓንጊድና ደኣምበር ተሓሲምና ድሕነት፣

እንሀናልካ ሕጂ በባትር ንዝመት

ምስ ሰብ ተወልዲና ምስ ዓሳ ንምወት

ባሕርን ምድረበዳን ምቅሊቱ የቋምት።

 

ኣየ ‘ወ፣

ዘይርአ ርኢና ጸሊኡልና ኣምላኽ

ዕዳ ፍርሒ መቕጻዕቲ ምንብርካኽ፣

ዕሸላትና ተወሊዶም ከይኣኸለ ዕምሪ

ኣንስትና ሓሪሰን ትሕቲ ባሕሪ

ዕትብተን ኣለሊናዮ ኮይኑ መአሰሪ፣

ኣሕዋትና ምስ ገበራኦ ሰማይ መጽዓሪ

ፓይሎት ገሪሙዎ ኣብ ህዋ በራሪ፣

 

ወስ ‘የ ዘበልኩልካ ወወሰኑ

ናይ ላምፐዱዛ ይጽንሓለይ ብኽዱኑ፣

ኣካልካስ ‘ኳ ተዓቝቡ ኣብ መሬቱ

ኣማኢት ‘ለና ዓዲ ጓና ከርቲቱ

እቶም ቀተልትኻ ብደዎም ዝሞቱ

ርኢናዮም ኢና ምስ ሬሳታት ክማጎቱ፣

 

 

ወዲ ዓሊ፣

ንዮ በሎ ወረይ መርድእ ሕልፈት

ሽክናኻ ከይፍንካሕ ብጭንቀት

እንታይ ‘ሞ ክደግመሉ እልቢ ኣልቦ ጥፍኣት፣

 

ወዲ ዓሊ ጅግና ወዲ ዓሊ ሓጥር

ይሓይሽ ዝበልካዮ ምስ ጀጋኑ ቴሽክል

ምዓስ ጠፊኡና ኣይኮነናን ምስጢር

ንሕመቕ ጸይንካ ሰናይ ከተተግብር

ዓለም ምቕያርካ ዓለምና ክትቅይር

ግቡእ ምፍጻምካ ዘዕበየካ ኣመል

ለካስ ግንባር ኢኻ እተመንጩ ዕድል፣

 

ወይልና ደኣ ንሕና ዝጠፍኣና ንቡር

ምስ ሓረድትና ንውዕል ንሓድር

ንትእዛዝ ምዉታን እሺ ሕራይ ንብል

ስዉኣት ንጽውዕ ረዲኤት መቓብር፣

 

ኣንቱም ህዝቢ’ዛ ናይ ደም ሃገር

እንታይ’ዩ ወሪዱና ኣብ ሰይጣን ዘደበር

እንተተዓሚትካ ‘ኮ ቀትሪ ‘ውን ጸልማትዩ

ካብ ጸሓይ ዝኽወል

ድቃስ ይኣኽለና ሃየ ንበራበር

ሓንጎልና ቋሕ ይበል

ፍጮና ነጕርፎ መልክዕና ይነጸር፣

ምቑሕ ምልኪ ንስበር፣

 

ሓዲኡ ‘ባ ንገበራ ነዛ መሬት

ናይ ሰብ ትኹን ይሕደጋ ኣራዊት

ምዓታ ይወዳእ ትጥዓሞ ቅሳነት፣

በጃ ‘ንዶ ንኾኖ ‘ታ ነዚ ምቕሉል ህዝቢ

ብ 5 ሚልዮን ‘ኮ‘ዩ ካብ ሓደ ዝዓቢ!

 

ደቂ ዓሊ ንኹን ብእልፊ በሽሓት

ጅግና ኣይምለስን’ዩ ናብ ዳግማዊ ህይወት

ታሪኹ’ዩ ሓድጊ ዝኸውን ኣብነት

ጅግና ምዃን’ዩ ዝቐለለ ብልሓት፣

ዘይወርሱ ዘየውርሱ ድንግዛዛ ፍጥረት

በሃማት እንተዄንናስ ኣየናሕስን’ዩ ጥፍኣት

በጃኹም ንለዓል ነነብስና ንሕተት

ኢደይ ኢድካ ንበል ንድሕነትና ንኽተት።

 

ምርልኪ ይፍረስ ሕጊ ይንገስ!

 

ዘልኣለማዊ ዝኽሪ ንወዲ ዓልን ሰማእታት ኤርትራን

ኣማኑኤል ኢያሱ

19 ጥሪ 2014